Obje, taşın en temel özelliği olan dokunsallığı, ışıkla birleştirerek ortaya çıkarır. Günlük yaşamda genellikle farkına varmadığımız bir malzeme olan taş, geçmişi içinde barındırır ve Dünya’nın hikayesini bize anlatır. İşlenmiş taş, fonksiyonunu zahmetsizce yerine getirirken, malzemenin özünü gözden kaçırmamıza neden olabilir. Ham taş ise, günlük hayatımızın o kadar sıradan bir parçasıdır ki üzerinde düşünmeye bile gerek duymayız.

Taşın insanın kullanımına sunulana kadar geçirdiği süreç, kabalıktan pürüzsüzlüğe, rastgelelikten kasıtlı bir niyete doğru ilerler. Bu süreç, taşın ağırlığı ile esnekliğini bir araya getirerek cisimleştirilmiştir. Gündüz senaryosunda obje, pürüzsüz yüzeyinin bitiş noktasında sertlik, girinti ve çıkıntılarla bizi karşılar. Malzeme, dokunsallığını ve özünü bir hikaye gibi bize aktarır.

Obje kullanıldığında ise adeta bir dağa dönüşür. Işığın etkisiyle taş parçası, ışıkla bütünleşir ve hikayesini bu defa farklı bir şekilde anlatmaya başlar.